زمین دامنم از آب دیـده مـرطوب است            بیا که حاصل این کشتزار مرغوب است

مرا خلاص کن از سال‌های غیبت خود            مگـر تحمل من مثل صبر ایـوب است؟

اگـرچـه روی سیـاهـم، به کـار مـی­ آیـم            برای طی زمستان زغال هم خوب است

اگـر دروغ بگـویـم اسـیـر گـرگ شوم:            مقـام پیرهـنـت چشم­ های یعـقـوب است

عـصای مـعـجـزه‌هـا مار می­ شود با تو            کسی که بی‌تو نخشکد شقی­ تر از چوب است

همیـشـه ابر ز خـورشید رنگ می­ گیرد            به هر کجا بروی این صحیفه زرکوب است